«τα όρια της γνώσης και της σκέψης μας, είναι τα όρια της γλώσσας μας»

 

Arrival

Μια ταινία με προεκτάσεις, ένα ακόμη έργο τέχνης.

 

Για την ενημέρωσή σας,

έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές, αμέτρητες ταινίες.

Αστείες, σοβαρές, αριστουργήματα, μέτριες, b-movies, με πολλά βραβεία, ή με πολλές αρνητικές κρητικές, αδιάφορες, ή αξέχαστες, βουβές, έγχρωμες, ασπρόμαυρες, υπερπαραγωγές, κλασσικές, ή ατομικές μικρού μήκους.

Δεν μπορώ να δηλώσω cinefil, αν και για πολλούς ίσως είμαι.

Η αλήθεια είναι πως προτιμώ να παρακολουθήσω ξανά, και ξανά μια καλή ταινία, ή μια που δεν κατανόησα εξ αρχής, και κάθε φορά χάνομαι…

Μετά από αυτή την σύντομη εισαγωγή, θέλω να γράψω κάποια πράγματα για τη ταινία Arrival.

Η άφιξη, είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας του 2016, Αμερικανικής παραγωγής, του σκηνοθέτη Ντενί Βιλνέβ, με ηθοποιούς στους βασικούς ρόλους: Έιμι Άνταμς, Τζέρεμυ Ρένερ, Φόρεστ Γουίτακερ.

Το σενάριο είναι του Έρικ Χέιζερερ, βασισμένο στην ιστορία του Τεντ Τσιανγκ, «Story of Your Life».

‘Έλαβε αρκετά βραβεία η ταινία, αλλά σαν σημαντικό έργο κινηματογραφικής τέχνης άφησε αρκετούς θεατές (μειοψηφία όπως και να έχει) αδιάφορους, ή εχθρικούς και απογοητευμένους.

Από την άλλη, ποσοστό άνω του 80% βρήκε το έργο εξαιρετικό, ταινία άξια να τη δει κανείς πολλές φορές…ή να τη συλλέξει.

Αυτές οι αντίθετες κρητικές,  στάθηκαν αφορμή να δω πρόσφατα πάλι, για 4^η φορά το έργο, να συλλέξω σχόλια, παρατηρήσεις στον παγκόσμιο ιστό, να κοιτάξω βαθειά στη μνήμη μου και στην αισθητική μου, να κρίνω ακόμη ποιο αυστηρά αυτή τη δημιουργία, να κοιτάξω πέρα από το σενάριο τι άλλο προσπαθεί ο σκηνοθέτης να πει σε ένα κόσμο που σπαράσσεται και αυτοκαταστρέφεται, που παρακολουθεί ανήμπορος στα πολλαπλά παράθυρα της TV σχολιαστές, ντοκουμέντα και ειδήσεις όλα να προβάλλονται ταυτόχρονα, δίχως να κατανοεί ότι η άφιξη της μη γραμμικής γραφής και γλώσσας ανοίγει νέους δρόμους στη σκέψη μας.

-«τα όρια της γνώσης και της σκέψης μας, είναι τα όρια της γλώσσας μας», κατά το φιλόσοφο Βιτγκενστάιν.

Η μη γραμμική γραφή της ενημέρωσης, είναι ήδη μέσα στα σπίτια μας, αλλά μόνο για να μας δείξει καταστροφές, δηλώσεις, βία, διαφημίσεις, και απόψεις όλα μαζί.

Πέρα από τη ταινία, το κυρίαρχο στοιχείο, βασικός ρόλος, είναι η αιώνια συναισθηματική πυγή δημιουργίας ζωής, η γυναίκα.

Οι γυναίκες μας κατ΄ επέκταση.

Η γυναίκα, ότι και να γίνει, όσο υπάρχει ζωή, χαρά, πόνος, απογοήτευση, αλλά και ελπίδα, αλλά και αρσενικό και θηλυκό, θα είναι το κυρίαρχο στοιχείο της ζωής.  

Ωστόσο, «πάλι ο άντρας θα τη πλαγιάσει πλάι του, και θα σπείρουν οι άνθρωποι γενεές στους αιώνες των αιώνων, και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση», κατά τον Ελύτη μας, το μεγάλο μας ποιητή.

Δεν είναι μόνο η άφιξη των εξωγήινων, που έχουν και αυτοί τα δικά τους προβλήματα, είναι και η άφιξη –το δώρο, μιας νέας γλώσσας που ελευθερώνει και φέρνει ποιο κοντά τους εχθρικούς, ανταγωνιστές και δύσπιστους ανθρώπους. Είναι η άφιξη της ελπίδας, της νέας σχέσης, του «πελαργού» και πάλι, της δημιουργίας και της μητρότητας, του ζευγαριού, αλλά και της ανθρωπότητας που δεν βλέπει ότι το μίσος και ο φόνος απλά ανακυκλώνονται και πολλαπλασιάζονται (πχ Παλαιστίνη, η Ουκρανία-Ρωσία. Μήπως αυτό σας πόνεσε;).

Δίχως τη δυνατότητα μιας παγκόσμιας γλώσσας (όχι τα τεχνολογικά Αγγλικά της Ai) , ένα εργαλείο, και όπλο, που πραγματικά θα ξεκλειδώσει τη σκέψη μας και θα οδηγήσει σε μια παγκοσμιοποίηση για τη σωτηρία του γνωστού μας-άγνωστου πλανήτη «ΓΗ».

Αν δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν, καιρός να κάνουμε κάτι, αλλά τι;

Αν τελικά μια ταινία στο τέλος της κάνει το κόσμο μας καλύτερο στο ελάχιστο, όπως κάθε άνθρωπος οφείλει εξ άλλου, τότε έχουμε ένα έργο τέχνης διαχρονικό.

Να δείτε τη ταινία, αν δεν την έχετε δει, και να τη προσεγγίσετε με τα μάτια της ψυχής σας, όπως όλα τα πραγματικά τα έργα τέχνης, γιατί πραγματικά αξίζει!

 

Ιωάννης Γλυνός

26/07/2025