Άνθρωπος σου λέει ο άλλος!
Εκεί που λες τι ωραία που μας τα λέει! την επόμενη στιγμή, στον ίδιο χώρο, δημιουργεί μια κόλαση. Από τα λόγια στη πράξη!
Ο άνθρωπος μπορεί να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας με την ίδια ευκολία που θα δημιουργήσει κάτι εξαιρετικά καλό.
Βιάζεται για τη δεύτερη παρουσία; Βαρέθηκε τη ζωή; Τι να υποθέσω;
Να για παράδειγμα, διάβασα κάπου, κάποτε, πως:
-“Η αρμονία πηγάζει από την αντίθεση”.
Σίγουρα;
Και τότε πως ταιριάζουν τα σκουπίδια με τις ανθισμένες αμυγδαλιές;
Πήρα τη μικρή μου κόμπακτ και πήγα εκεί που ένας, ή περισσότεροι συνάνθρωποι πέταξαν τα σκουπίδια τους στο κάμπο, δίπλα στην Αττική οδό (κοντά στη Κάντζα).
Και τα πέταξαν δίπλα και γύρω στις ανθισμένες αμυγδαλιές.
Ήτανε από τους ρομαντικούς! Γιατί οι άλλοι τα πετάνε στο κάμπο όπου και να είναι!
Είναι κάτι ανάλογο σαν να ραίνουν τις νύφες αντί με άνθη και ρύζι, με αποφάγια και σκουπίδια! Μπλιάχ!
Χρησιμοποίησα τη φωτογραφική μηχανή λοιπόν σαν σημειωματάριο, έβγαλα φωτογραφίες-για το ντοκουμέντο.
Άρχισα ανάποδα τη φωτογράφιση, από το αίσχος και το σύνολο, προχώρησα μετά κοντά στα κλαδιά και στα υπέροχα άνθη αφήνοντας στο τέλος εντελώς έξω από το κάδρο τα σκουπίδια. Σαν να μην υπήρχαν!
Οργή και απογοήτευση για τα σκουπίδια, ντροπή για την ομορφιά που την έλουσαν με περιττώματα, σπασμένα γυαλιά, σπασμένες λάμπες φθορισμού, πλαστικά, σακούλες, και ότι άλλο άχρηστο φαντασθείτε.
Θαυμασμός για τα άνθη.
Κάποιος φωτογράφος είπε: αν θες να μάθεις αν υπάρχει θεός, κοίταξε ένα λουλούδι!
Εγώ λέω και να το δεις από κοντά!
Χρόνια τώρα φωτογραφίζω αναζητώντας την ομορφιά, τις αντιθέσεις, τα σχήματα, τις φόρμες, τις αρμονίες. Προσπαθώ να αφήσω έξω από το κάδρο μου τη βαρβαρότητα, την ασχήμια, τα σκουπίδια έχοντας πλήρη γνώση της ευκολίας με την οποία η φωτογραφία μπορεί να ωραιοποιήσει και τα πλέον άσχημα και αποκρουστικά που μας περιβάλουν.
Ειδικά οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες λειτουργούν περισσότερο αφαιρετικά και δημιουργικά, ομορφαίνουν την ασχήμια όπως το χιόνι που καλύπτει τις ατέλειες και τις βρωμιές.
Παλιότερα, είχα ετοιμάσει αρκετές φωτογραφίες με “ωραιότατα” αυθεντικά σκουπίδια και μπάζα φωνογραφημένα εκ του φυσικού, για μια έκθεση αφιερωμένη στο περιβάλλον και στον κάμπο στα Μεσόγεια. Είχα συντάξει για πρόλογο και ένα κειμενάκι, σκέτο φαρμάκι, ετοίμασα και το κατάλογο. Είπα κάτι να κάνω για τα σκουπίδια που πετάνε, και το έκανα με τα δικά μου τα όπλα, με φωτογραφίες και λίγα λόγια.
Αυτή η έκθεση δεν έγινε ποτέ! μου αρνήθηκαν οι τοπικοί άρχοντες το χώρο!
Εγώ έμεινα με τις φωτογραφίες, το κατάλογο και τη πίκρα, όχι για την έκθεση που δεν έγινε ποτέ, αλλά για την ανοησία των ανθρώπων που δεν θέλουν να καταλάβουν πως ετούτη η γη που μας τρέφει δεν μας αντέχει πλέον.
Θα ρωτήσει ίσως κάποιος:
-μα καλά, παντού σκουπίδια βλέπεις; όλος ο κάμπος στα μεσόγεια είναι γεμάτος σκουπίδια; Αυτά μονάχα δίπλα στις ανθισμένες αμυγδαλιές σε ενόχλησαν; σου χάλασαν το όνειρο; Ξύπνα καημένε!
Να απαντήσω;
Θα απαντήσω λοιπόν με αυτό που έγραψα πριν από χρόνια για την έκθεση που δεν έγινε.
- Είναι ποιο μεγάλος ο κίνδυνος να μας αρέσουν τα φωνογραφημένα σκουπίδια τώρα, από τα ίδια τα σκουπίδια.
Τα σκουπίδια, έτσι κι αλλιώς θα μας πνίξουν κάποια στιγμή, αργότερα.
Αυτό το συμπλήρωσα σήμερα.
Και μη κάνετε πως δεν βλέπετε αρκεί να τα ξεφορτωθείτε. Ανάλογα έχουμε και τα “ανθρώπινα σκουπίδια”, τους ανθρώπους που το μορφωμένο, άπληστο και ανθρωποφάγο μας σύστημα βάζει καθημερινά στο περιθώριο στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Κατ’ εικόνα τίνος μας έπλασε αλήθεια;
-”όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος” αλλά βρωμιάρης!
Αν έτσι φερόμαστε σε ένα όμορφο δέντρο τις λιγοστές ημέρες της ανθοφορίας του, κοιτάζοντας την ορατή πραγματικότητα και τις φωτογραφίες που πήρα, ένα πράγμα
να σας θυμίσω θέλω:
-”τα δέντρα
πεθαίνουν όρθια”!
Συνεχίστε
λοιπόν τη καλή δουλειά! (τώρα που δεν βλέπει κανείς)!
Γιάννης
Γλυνός
24 Φεβρουαρίου
2020
