CHAOS

Τρόμος και αθλιότητα, και βία, και φτώχεια, και απληστία,

και όλα τα κακά της μοίρας μας…

Μετά τη καταστροφή των δίδυμων πύργων είπα πως τίποτα πλέον δεν θα είναι ίδιο στο πλανήτη.

Όμως σήμερα μετά από  ώριμη σκέψη και περισσότερη γνώση είμαι σίγουρος πως το πρόβλημα αλλαγής των συνθηκών της ζωής δια της βίας εμφανίζεται πολύ ποιο πίσω χρονικά.

Πότε;

Μπορεί επίσημα να μην έχει καταγραφεί κάποια ημερομηνία, ωστόσο, όλα άρχισαν από τη στιγμή που μια πόλη, ένα κράτος, μια διεθνής κοινότητα, ένας διεθνής οργανισμός έκαναν το πρώτο τραγικό λάθος να μην εφαρμόσουν το νόμο που είχαν συμφωνήσει προς όλες τις κατευθύνσεις. Έκαναν πως δίνουν μια νέα, διαφορετική ερμηνεία στο νόμο και τον εφάρμοσαν όπως βόλευε κάποιους, και βασικά σε βάρος των αδικημένων που πάντα είναι οι φτωχοί και αδύναμοι.

Παραδείγματα;

Από ποιά χρονική περίοδο θέλετε να αντλήσουμε; Από το μεσαίωνα; Το 18ο; Το 19ο; Τον 20; Τον 21ο αιώνα που ζούμε; Να μιλήσουμε για τη κοινωνία των εθνών; Τους ναζί; Τον ΟΗΕ; Το ΝΑΤΟ; Τους εξ αριστερών; Ή τους εξ ευωνύμων;

Ελαστικότητα, ατολμία, σκοπιμότητα στην επιλεκτική εφαρμογή του δίκιου για να σωθεί ένα κράτος, ένας συνασπισμός, μια ομάδα.

Και το άσπρο έγινε μαύρο, και ανάποδα.

Να σωθούν ποιοι και από τι; Από αυτό το άδικο που θα βρουν μπροστά τους πολύ σύντομα;

Όπως ο καπιταλισμός τρώει τα παιδιά του, έτσι και το κράτος αλλά και κάθε συνασπισμός τρώνε τους νομοταγείς πολίτες, ή τα μέλη τους κάνοντας χρήση του δίκιου από θέση ισχύος.

Πρόσφατα για παράδειγμα, μια χούφτα πρόσφυγες, έστησαν ούτε δέκα σκηνές, έκοψαν τη κυκλοφορία σε ένα δρόμο, σε μια χώρα που τους δέχτηκε, μέχρι να βολευτούν.

Και οι πολίτες αυτής της χώρας που δοκιμάζονται οικονομικά και αδικούνται με μνημόνια και νόμους που δεν έχουν ψηφίσει, για χρήματα που οι περισσότεροι δεν έχουν δει, και  δεν έχουν,  στερούνται του δικαιώματος να μετακινηθούν, να διέλθουν από το δρόμο αυτό για να εργαστούν για να πληρώσουν φόρους στο κράτος που προσπαθεί να τους σώσει, λέει.

Να τους σώσει από τι;

Από τις αδικίες που αυτό κάνει σε βάρος των υπηκόων του!

Μπορεί τώρα να είναι μια λεπτομέρεια ο αποκλεισμός για λίγες έστω ώρες, που δεν είναι, αλλά κάπως έτσι το χάος και η αναρχία σε λίγο θα είναι καθημερινή κατάσταση. Και τότε το κράτος διακριτικά θα εξαφανισθεί εντελώς. Γιατί πάντα το κράτος ακολουθεί τις εξελίξεις και αγνοεί επιδεικτικά το ότι θέλουμε τους νόμους, τους χρειαζόμαστε για να μη τρωγόμαστε μεταξύ μας, κι όχι για να μας τρώει το κράτος. Όμως το κράτος χρησιμοποιεί το δίκαιο με τρόπο δικό του. Αστικό δίκαιο το λέει και προάγει την αναρχία και το χάος. Θα ήταν ευχής έργο να μη χρειαζόμαστε νόμους και αστυνόμους για να ζήσουμε ειρηνικά και αναμάρτητα, αλλά, τότε δεν θα ήταν αναγκαία η ύπαρξη κάθε αρχής και θα είχαμε μια κοινωνία ουτοπική, όπου ο καθένας θα έκανε το καθήκον του δίχως να ενοχλεί. Αντίθετα θα βοηθούσε ο ένας τον άλλο, δεν θα είχαμε πολέμους, φτωχούς και πλούσιους, άρχοντες και υποτακτικούς. 

Στην Ελλάδα το κράτος είναι το άδικο και βίαιο τέρας που κατασπαταλά τις ζωές των νέων και τα αποθεματικά των ταμείων, που οδηγεί τον κόσμο στο χάος και την παραοικονομία. Οι άτυχοι πρόσφυγες απλά ήρθαν για να μείνουν γιατί απλά δεν μπορούν να φύγουν και αυτό τους εξοργίζει. Νέοι είναι εδώ, θα μάθουν.

Εδώ και χρόνια, ο καθένας πλέον, εκτός από λίγους, κάνει ό,τι του έρθει, όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα, αλλά και αλλού, γιατί βασικά, όλα τα γουρούνια ίδια μούρη έχουν, και ο άνθρωπος είναι το ποιο μεγάλο θεριό! Καθώς λένε.

Απλά εδώ στην Ελλάδα γεννήθηκε η φιλοσοφία, η δημοκρατία, η λογική, ο πολιτισμός μέσα από εντάσεις και συγκρούσεις, δε λέω. Εδώ, στη χώρα αυτή, με τη ανθρωπιστική κυρίως μόρφωση, θα περιμέναμε όσοι αιθεροβάμονες απομείναμε, τα πράγματα να είναι ακόμη ποιο καλά, γιατί είναι σαφώς ποιο ανθρώπινα από άλλες χώρες «προοδευμένες». Δεν έχουμε καμιά σχέση, ή έστω έχουμε μικρή με όλα αυτά που βλέπουμε και διαβάζουμε για τη τυφλή βία και τη τρομοκρατία, τους καμικάζι και τους παράφρονες που ανατινάζουν, και ανατινάζονται. 

Ο παραλογισμός της ζωής θα πουν, η βία του δυτικού κόσμου είναι που ωθεί τους τζιχαντιστές στο όνομα ενός θεού να σπέρνουν το θανατικό, να διώχνουν τους μετανάστες στη βιομηχανική κόλαση της δύσης, αυτής της δύσης που έβαλαν στόχο να καταστρέψουν μαζί με τους δικούς τους!

Η ακραία λογική να που έφτασε στο παραλογισμό! Λες και έχει καμιά σημασία από πού προέρχεται η τυφλή βία. Λες και έχει καμιά σημασία ποιος πονάει, λες και το αίμα μας δεν είναι κόκκινο, λες και τα παιδιά των προσφύγων, ή τα θύματα είναι παιδιά άλλου θεού.

Μα, και εμείς, και οι άλλοι κρώζουμε πως: «ένας είναι ο θεός»! και το μονοπωλούμε το θεό μας , λες και είναι ο θεός  προϊόν και εμείς είμαστε πολυεθνική!

Κι αν είναι ένας ο θεός, αλλά είναι ένας για εμάς και ένας για τους άλλους, τότε ένα και ένα μας κάνουν δύο! Ωστόσο η κάθε θρησκεία μονοπωλεί το θεό για πάρτι της.

Ο πόλεμος και η βία είναι στη φύση του ανθρώπου; ή μήπως αυτό θέλουνε να πιστεύουμε; Ιστορικά πάντως έτσι έχει καταγραφεί και ποτέ οι πόλεμοι δεν σταμάτησαν εντελώς στη γη. Σήμερα εδώ, αύριο εκεί, μετά ποιο πέρα.

Οικονομικός πόλεμος, αμυντικός πόλεμος, επιθετικός πόλεμος, ιδεολογικός πόλεμος, θρησκευτικός πόλεμος, εμφύλιος πόλεμος, και ιερός πόλεμος.

Μα, ιερός πόλεμος σε τι; Είναι δυνατό ένας θεός να θέλει πόλεμο; Και τα θύματα από ποια μεριά θα είναι; Ποιος το παίζει θεός και αποφασίζει να κάνει επανεκκίνηση του κόσμου; Ξεχνάμε το πυρηνικό όλεθρο της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι; Και γιατί πρέπει και εμείς να πονάμε το θεό μας και αυτός εμάς;

Οι Ιάπωνες καμικάζι πολέμησαν και πέθαναν για τη πατρίδα τους και τον αυτοκράτορα, γιατί βλέπανε πως ο πόλεμος αυτός δεν έβγαινε αλλά και δεν δέχονταν την ήττα. 

Οι σημερινοί τρομοκράτες-καμικάζι ανατινάζουν και ανατινάζονται γιατί  οδήγησαν το λαό τους σε ένα χαμένο θρησκευτικό παράλογο πόλεμο.

Και πάλι ο δικός τους θεός εναντίον των άλλων. Κοράνι εναντίον καινής διαθήκης. Ανατολή εναντίον δύσης. Ισλαμιστές εναντίον Χριστιανών.

Μα ένας είναι ο θεός, και ένας είναι ο Αλλάχ. Η μήπως δεν είναι θεός, ή μήπως δεν είναι ένας.

Να μια διαφορά. Ο δικός μας θεός, γράφεται με πεζό, ο δικός τους, γράφεται με κεφαλαίο Α!

Άλλη διαφορά. Ο δικός μας, έστειλε το Χριστό και εμείς το καρφώσαμε και το κρεμάσαμε, και το γιορτάζουμε κάθε χρόνο για να μη ξεχνάμε. Ο ίδιος θεός, τους έστειλε το Μωάμεθ και του ενέπνευσε το Κοράνι.

Από τότε βρήκαμε ένα θέμα να ασχολιόμαστε και να πολεμάμε! Τώρα μπορούμε να ανατινάζουμε και κατσαρόλες με πρόκες και βίδες κι όποιο πάρει ο χάρος!

Τελικά, αν ο θεός έπλασε αυτό τον άνθρωπο όπως τον έπλασε, αυτόματα έβαλε και τις βάσεις για την αμφισβήτησή του γιατί του έδωσε τη λογική και τη καλοσύνη, αλλά και τη κακία και τη βία. Πίστη και λογική, και να που φτάσαμε!

Με τα μυαλά αυτά που κουβαλάμε, λίγα είναι τα ψωμιά μας και η διαγραφή του πλανήτη από τη λίστα με τους παραδείσους έχει γίνει ήδη.

Αποκάλυψη τώρα! Όλοι εναντίον όλων. Και στη μέση ο θεός μας, ή ο θεός τους. Γιατί όχι και οι θεοί των άλλων που δεν πιστεύουν σε ένα και μοναδικό; Εδώ ο κόσμος ανατινάζεται, ποιανού είναι ο θεός είναι το πρόβλημα;

Ποιος πουλάει περισσότερη τρέλα είναι το θέμα.

Γιάννης Γλυνός