Γλώσσα:
Κόκαλα δεν
έχεις γλώσσα και κόκαλα τσακίζεις,
αλλά,
φτιάχνεις και όνειρα,
ξετυλίγεις
τις σκέψεις,
προκαλείς συναισθήματα
με το άκουσμα των λέξεων και τη προφορά τους.
Σκεφτόμαστε
και ονειρευόμαστε με έννοιες, εικόνες, και λέξεις που περιέχονται στη γλώσσα
μας, καθώς και σε γλώσσες πλέον της δικής μας που βοηθάνε στην ευρύτερη
διασύνδεση των λαών.
Η γλώσσα,
είναι όλες οι λέξεις που χρησιμοποιούμε για το αρχείο μας, οι έννοιες και οι εικόνες που συνοδεύουν.
Το πώς
προφέρονται και πως ακούγονται οι λέξεις από τόπο σε τόπο, ίσως και στην ίδια
χώρα, και οι έννοιες που μπορεί να κρύβουν, είναι συνεχώς υπό διαμόρφωση.
Η γλώσσα,
είναι «κάτι ζωντανό».
Κι ότι δεν
ζει; Πεθαίνει.
Τεράστια
ποικιλία από: εκφράσεις, ιδιωματισμούς – ακούσματα – ντοπιολαλιές –καινούριες
λέξεις, ξεχασμένες, ή, και εισαγόμενες από άλλες γλώσσες όπως τα Λατινικά, ή τα
Αγγλικά.
Οι λαοί
έχουν ιδιαίτερο τρόπο που προφέρουν τις ίδιες εννοιολογικά λέξεις όπως:
Ριχάρδος-
Ρίτσαρντ, όπλο-γκαν, βόμβα-μπόμπ, βιβλίο – μπουκ, θεός – γκοαντ - γκαντ κλπ.
Γκαγκάριν-Γκαγκάριν,
ήταν ο πρώτος αστροναύτης, ήταν μοναδικός και έχει το ίδιο όνομα παντού, όπως
και ο Ναπολέων.
Γλώσσα, η
ιστορία και οι μνήμες (προφορικές παραδόσεις), είναι το κανάλι επικοινωνίας που
κρατάει ένα έθνος δεμένο και όρθιο.
Η γλώσσα,
είναι το κυρίως γνωστικό αντικείμενο του επιστήμονα γλωσσολόγου. Όλοι εμείς οι
άλλοι, είμαστε απλοί χρήστες, σπάνια θα εμβαθύνουμε πέρα από την απλή ,
καθημερινή χρήση της στην επικοινωνία. Ωστόσο, οι καλοί ρήτορες (όχι κατ΄ανάγκη
σωστοί-ειλικρινείς και έντιμοι) χρησιμοποιούν τη γλώσσα κατά πως τους βολεύει.
Έτσι το άσπρο το κάνουν μαύρο, κλπ χρώματα και αποχρώσεις. Διαβάστε τις
αντικρουόμενες ανταποκρίσεις από σημαντικά γεγονότα (συχνά σκόπιμα
διαστρεβλωμένες - fake news) και τα λέμε.
Λέξεις,
έννοιες, ταμπέλες, λεζάντες, σκέψεις, εκφράσεις, γνώσεις, και στο τέλος
φιλοσοφία για έννοιες ποιο παλιές, κι από την ιστορία μας. Μια ζωή που άρχισε
στα δάση, η στη σαβάνα…για να καταλήξει στις πόλεις μέσα σε σύγχρονες σπηλιές
Σκέφτηκα,
έτσι, για να γίνει κουβέντα, να επικαλεστώ λέξεις με κριμένη-μαγική δύναμη. Τη δύναμη αυτή χρησιμοποιούν σχεδόν όλοι οι
άνθρωποι με αποτέλεσμα να έχουμε: τίτλους έργων κάθε μορφής, ονόματα,
συγκροτήματα, ιδέες, παραμύθια, προϊόντα κι ότι άλλο έχει όνομα και
ονοματεπώνυμο…
Οι έννοιες
που κρύβονται πίσω από τις λέξεις δεν γίνονται αποδεκτές και αντιληπτές από
όλους με τον ίδιο τρόπο, ούτε και καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου μας. Η ίδια
έννοια, από περιοχή σε περιοχή, συχνά έχει άλλο άκουσμα, ή όνομα.
Πχ, έμαθα
πρόσφατα πως ο λαιμός του κοτόπουλου που τρώμε, στη Κρήτη μας, ονομάζεται
«καρδιλάγκο», και μη ρωτάτε εμένα γιατί.
Βασικά θα
δίσταζα να αναφέρω μια άγνωστη, ή δύσκολη εννοιολογικά, λέξη σε κάποιον
άγνωστο, αν δεν ανατρέξω σε κάποιο λεξικό. Και πάλι με προσοχή.
Στη χρήση
της γλώσσας συμβάλλει ο πολιτισμός, η μόρφωση, η αισθητική, ο πλούτος έκφρασης,
η ίδια η φωνή μας, η στάση του σώματος, ο τρόπος γραφής και προφοράς, οι
εκφράσεις του προσώπου, (γλώσσα του σώματος), κλπ.
Πχ, μπορεί
κάποιος να εκστομίζει απειλές και κατάρες, χαμογελώντας, έχοντας αγαθό
και μειλίχιο βλέμμα, ειρωνικά, αλλά…
Εμείς οι
σοφοί γέροντες, θα συλλαμβάνουμε το υπονοούμενο και το νόημα με πραότητα και
κατανόηση πέρα από την επιφάνεια!
Οι
πολλαπλές ερμηνείες και ο τρόπος που ακούμε και συμμετέχουμε σε κάθε
συζήτηση-επικοινωνία, ανάγνωση αλλοιώνουν το νόημα… Ευτυχώς, ή ατυχώς, πάρα
πολλές λέξεις της δικής μας γλώσσας έχουν πολλές ορμήνιες, καλύπτουν
περισσότερες έννοιες από κάποιες άλλες γλώσσες.
Γίνεται
δηλαδή, στη καθημερινή κοινή ομιλούμενη μόνιμα της Βαβέλ το κάγκελο…
Ο
καλλιτέχνης Δ. Κ. Βυζάντιος έγραψε το κωμικό έργο: Βαβυλωνία που αναφέρεται στο
γλωσσικό τραγέλαφο του πρώτου Ελληνικού κράτους μετά την επανάσταση του 1821.
Πομποί,
και δέκτες, και στη μέση οι λέξεις, και η γλώσσα να μας πηγαίνει βόλτες και
ταξίδια στα πέρατα του σύμπαντου (άλλη ονομασία του σύμπαντος κατά το
Καζαντζάκη).
Το κείμενο
που ακολουθεί, δεν γνωρίζω που θα με βγάλει, ούτε και εσένα αναγνώστη.
Αυτό είναι
και το όποιο σκεπτικό αυτής της σύναξης λέξεων, πάμε κι όπου βγει!
Οι
σημαντικές λέξεις (λόγο εννοιολογικού φορτίου, ή ακούσματος, ή απλής
συμπάθειας) που προτείνω για περαιτέρω προβληματισμό, θα είναι στη συνέχεια με γραφή έντονη = bold.
Δεχτείτε λοιπόν
τις λέξεις ως αφορμές-ατάκες για: σκέψη,
έρευνα, ανάλυση, προβληματισμό, διαφωνίες, καυγάδες, απόψεις μονόλογους, ή και
συζητήσεις.
Για να
μπουν τα πράγματα σε μια σειρά, θα χρειαστεί ίσως να ανοίξετε βοηθητικά ένα
λεξικό.
Εδώ, στα
ελληνικά μας, το ένα= κανένα= κάποιο, θα
μπορούσα δηλαδή να γράψω κάποιο, ή κανένα και να θέλω να σας παραπέμψω στην
ίδιο πράγμα!
Προσέξετε λοιπόν
τις έννοιες: κανένα, κάποιο, και ένα.
Κι αν εγώ
ξέρω μονάχα ένα λεξικό, λέγοντας κανένα, εννοώ το συγκεκριμένο λέγοντας
«κανένα». Έτσι, το τι λέμε, και το τι εννοούμε πολλάκις απέχει «παρασάγγες».
Η καλή
χρήση της γλώσσας επιβάλλει γνώση και την πειθαρχεία της σκέψης μας στις
εννοιολογικές ερμηνείες των λέξεων.
Βασικά δεν
μου αρέσουν σπάνιες και δύσκολες λέξεις, προσπαθώ να είμαι όσο γίνεται ποιο
καθημερινός στη χρήση της γλώσσας, αποφεύγω σπανιότερες και «περίεργες»
κριμένες έννοιες. Αλλά ουδείς είναι «άσφαλτος».
Ξεκομμένη
η λέξη αυτή, άσφαλτος, σημαίνει συνήθως, ένα δρόμο για οχήματα στρωμένο με
άσφαλτο (πίσσα, άμμο και χαλίκι).
Καμιά
φορά, τις επικαλούμαι τις ιδιαιτερότητες για να τσιγκλήσω το ενδιαφέρον, ή να εκνευρίσω.
Για
βοήθεια, υπάρχει και η ελεύθερη για την ώρα Wikipedia, που μπορεί να
χρησιμεύσει ως ερμηνευτικό λεξικό, αλλά θέλει διασταύρωση η πληροφορία της.
Έχοντας
ασχοληθεί λιγάκι με τη σύνταξη κειμένων σχετικά με τη φωτογραφία, (κάποιες
χιλιάδες σελίδες των 500-600 λέξεων εκάστη), έμαθα να διασταυρώνω τη πληροφορία
που χρησιμοποιώ, αλλά και να αναζητώ συνδέσμους
- links στις παραπομπές και στις βιβλιογραφίες,
και στον ιστο - WWW.
Έχω
εντοπίσει βιβλία ποιότερο χρήσιμα
για τις παραπομπές, σημειώσεις, προσωπικά σχόλια, και τη βιβλιογραφία που
αναφέρουν, παρά για το ίδιο το θέμα που πραγματεύονται οι συγγραφείς τους. Έτσι
και εγώ όταν διαβάζω υπογραμμίζω, και σχολιάζω ότι τραβάει τη προσοχή μου.
Μουτζουρώνω δηλαδή στα λευκά περιθώρια.
Έτσι έμαθα
πάρα πολλά, πολλά περισσότερα από όσα περίμενα σχετικά με διάφορα θέματα.
Ψάρεψα «άγνωστες» αρχικά λέξεις που αναφέρω στο κείμενο με έντονη γραφή.
Τελικά,
πολλές φορές, αντί να ξεδιαλύνουν τα βιβλία και οι πληροφορίες την αλήθεια, την
ανακατεύουν περισσότερο καθώς οι απόψεις όλων είναι σεβαστές, αλλά ως
προσωπικές διαφέρουν σημαντικά.
Ήρθε η
στιγμή να ρίξω μια ατάκα και ο θεός να βάλει το χέρι του εδώ. Πχ θα αναφέρω τα
συγγράμματα, τα βιβλία, κλπ που έχουν γραφτεί για τη περίοδο της νεώτερης
ιστορίας μας 1936~1956.
Έχω
καταγράψει τα θέματα που με απασχόλησαν αυτό το εμπρηστικό, περίεργο, είναι η
αλήθεια, καλοκαίρι, με τις έντονες καταιγίδες του Σεπτέμβρη.
Θα ήθελα
όλα τα δέντρα να είναι ασφαλή, όπως και τα μελίσσια, τα ζαρκάδια, οι χελώνες,
τα σκαντζοχοιράκια κλπ δημιουργήματα, αλλά.
Κατάλαβα
στο πέρασμα του χρόνου, ότι η χρήση της γλώσσας και οι λέξεις βοηθάνε τους άρχοντες
να κρύβουνε τα προβλήματα, ή να τα ερμηνεύουν διαφορετικά από εμάς τους
«απλούς» πολίτες.
Νομίζουμε
εμείς οι άνθρωποι, οι ελέω θεού, κυρίαρχοι επί παντός, πλην της φύσης και του
πεπρωμένου, ότι όλα πρέπει να μας ανήκουν, και να μας υπακούν. Πολύ συχνά,
κάνουμε τεράστια λάθη λογικής, ή
απλά ξεστρατίζει-εκτρέπεται η σκέψη
γιατί δεν μας συμφέρει η αλήθεια.
ΠΧ βάζουμε
δυο πεύκα (που φυτευτήκαν από το παππού μας κολλητά στο παλιό μας σπίτι), πάνω
από το δάσος, τις ζωές, τις ελπίδες μας, την άγρια ζωή, τη φύση, το μέλλον, τη
καταστροφή που θα έρθει. Γιατί θέλουμε να έχουμε τη ψευδαίσθηση πως είμαστε
επικυρίαρχοι, προνομιούχοι που ζούμε μέσα σε ένα δικό μας δάσος, ένα τεχνητό
παράδεισο! Ανάλογα συντάσσουμε και τους νόμους με τα γνωστά αποτελέσματα. Μια βόλτα
μέσα σε ένα δάσος, πριν, ή αφού καεί ολοσχερώς και θα καταλάβετε τον υπαινιγμό.
Βασικά,
για το πολύ κόσμο των πόλεων, το δάσος
είναι ωραίο να το βλέπει από μακριά, για την ασφάλειά του!
Γιατί;
Γιατί η προϊστορία λέει ότι από τα δάση βγήκε ο
άνθρωπος και ξεχύθηκε στη σαβάνα!
Πάλι στα δάση θα επιστρέψουμε; Θα έλεγε κανείς πως έχουμε κηρύξει ιερό πόλεμο – τζιχάντ στα δάση.
Βλέπετε
πόσο εύκολα λαμβάνοντας το λόγο (χρήση γλώσσας) προβάλουμε τις απόψεις μας, και
κάνουμε το άσπρο –μαύρο!
Σας έδωσα
μια ατάκα για το Μάτι.
Συνεχίσετε
εσείς με τις αναφορές για όσα έγιναν, φοβάμαι θα γίνουν πάλι μπάχαλο, γιατί όλα
κάνουν κύκλο, και η φύση απεχθάνεται τα κενά, και τα μυαλά μας , δεν αλλάζουν.
Κάθε φορά
που ξεκίνησα μια συζήτηση για τη καταστροφή
εκείνη (φωτιά στο Μάτι), διαπιστώνω ότι η Βαβυλωνία των απόψεων είναι πάντα
παρούσα, ακριβώς όπως στο πρώτο Ελληνικό κράτος!
Ένα
παράδειγμα. Διαβάστε το νόμο και την εγκύκλιο για το πότε και πως μπορείτε να
κόψετε ένα πεύκο που εφάπτεται μιας καθόλα νόμιμης οικίας μέσα σε οικόπεδο δικό
σας.
Εμείς
λοιπόν , οι Έλληνες, διαφωνούμε παντού και πάντοτε, για όλα. Είμαστε
9.500.000~10.000.000 και έχουμε διαφορετικές απόψεις για κάθε τι σημαντικό θέμα
και πρόβλημα. Έτσι είναι αναμενόμενος ο πλούτος των πιθανών εννοιών που μία και
μόνη λέξη μπορεί να κρύβει, γιατί ο ομιλών άλλα σκέφτεται, και άλλα μας λέει.
Γιατί πολύ απλά, δεν θέλει να ξέρουμε όλα όσα σκέφτεται, είναι και καλός
ρήτορας, λέμε…
Κόλαση
λοιπόν, είμαστε όλοι εμείς, οι καλοί άνθρωποι, οι πολιτισμένοι, με τους νόμους
μας, και ευκαιρίας δοθείσης, τη κατάχρηση εξουσίας.
Άλλη μια
ατάκα από τα ΜΜΕ και τα τραγικά νέα: πετάμε τον νεαρό από το λεωφορείο επειδή
δεν είχε εισιτήριο, και αυτός πάει και σκοτώνεται! Δεν θυμάμαι που, αλλά αυτό
το διάβασα!
Άλλη μία:
Πετάμε τον νέο άντρα από το πλοίο που μόλις έφυγε από το αραξοβόλι του, και
αυτός πνίγεται!
Βασικά,
όλα τα ΜΜΕ, κάθε ημέρα, αρχίζουν με όλα τα «ευχάριστα», «λογικά»,
«δημοκρατικά», τρομακτικά αλλά και «θεάρεστα» νέα…
Αλλά
προσφέρουν και κονσέρβες έτοιμες, από το στοκ. Έτσι μπορείτε άνετα, να περάσετε
τη μίζερη ζωή σας κολλημένοι στο laptop,το
smartphone,
ή στο χαζοντούλαπο = TV.
Προσοχή:
laptop, και smartphone, είναι αυτές οι «έξυπνες», αλλά ύπουλες συσκευές, που σας
κάνουν να αισθάνεστε περισσότερο έξυπνοι, από εκείνους, που τη στιγμή που τους κοιτάζετε,
δεν τις κρατάνε ανά χείρας, και επομένως δεν τις χρησιμοποιούν. Τεράστιο λάθος
λογικής φυσικά, καθώς το προσωρινό , ή το μέρος του συνόλου δεν μπορεί να
χαρακτηρίζει το σύνολο!
Αυτό είναι
η εικονική πραγματικότητα, κατά κάποιο
τρόπο, στα αγγλικά (V.R.). που
ολοένα ποιο συχνά σε αυτή καταφεύγουμε αδυνατώντας να αντέξουμε την απλή και
άδολη πραγματικότητα. Έχουμε μια ροπή προς το υπέρ-φυσικό, το μύθο, το
παραμύθι, το δόγμα, τη μαγεία, το θαύμα, το φτιασίδωμα, το ψέμα. Και μετά μας
φταίνε οι πολιτικοί!
Η ορατή
πραγματικότητα έδειξε και κατάγραψε πως ήταν άλλη μια χρονιά τρόμου και «ασύμμετρης απειλής»!
Ορατή
πραγματικότητα, είναι οι απλές, απείραχτες, πραγματικές φωτογραφίες, που με πάθος και κίνδυνο της ζωής του και με τη προσωπική
του ματιά, τραβάει ο κάθε φωτογράφος,
απλά γιατί αυτό ετάχθη (άγνωστο από ποιο) να κάνει.
Φυσικές ,
και απείραχτες, είναι οι φωτογραφίες όπως βγαίνουν από τη μηχανή. Είναι το
λιγότερο αυθεντικά αποδεικτικά δεδομένα, αν δεν είναι και έργα τέχνης.
Αυτό το
καλοκαίρι είχαμε σχεδόν 1.400.000 στρέμματα καμένης γης. Σε 1,5 μήνα,
καταστράφηκε περίπου το 2,5% της βλάστησης της χώρας! Όμως όπως πάντα, τα
στοιχεία συχνά διαφέρουν στις εκάστοτε ανακοινώσεις. Γιατί;
Πλούσιο το
ρεπορτάζ, ωραίες, ή και πολύ ωραίες οι φωτογραφίες από αισθητική άποψη, αλλά
τρομακτικές λόγο θέματος. Δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι Φώτο -ρεπόρτερ, να
φωτογραφίζω τη κόλαση, τις φωτιές, την
οργή, τη βία το πόλεμο (βλέπε αποκάλυψη).
Εδώ
μπαίνει ένα τρομερό θέμα για συζήτηση, κι όποιος αντέξει.
Μπορεί να
είναι καλή τέχνη η καταγραφή της κόλασης, της βίας, του πολέμου, της
καταστροφής, της πείνας, των βασανιστηρίων και των ακρωτηριασμών;
Έχω
διαπιστώσει πως υπάρχει γοητεία ακόμη και στο τρόμο και τη καταστροφή, και αυτό
δεν μου αρέσει διόλου. Τι να τις κάνω τις ωραίες φωτογραφίες; Πάνε χαμένες,
μαζί με τα δάση. Ή μήπως παραδειγματιστούν μερικοί και σταματήσουν να καίνε;
Όπως και να έχει, άλλο ωραίο, άλλο γοητευτικό, άλλο ντοκουμέντο.
Αν έστω
και μια φορά έχεις πλησιάσει σε πυρκαγιά, ή έχεις δει τη ζωή και τις περιουσίες
να γίνονται κάρβουνο, αναθεωρείς άμεσα τις απόψεις για την αισθητική και το
ωραίο.
Όμως, και
ωστόσο, και όπως αλλιώς θέλετε, η ιστορία των καλών τεχνών, κι όχι των
τεχνικών, μας έχει αφήσει αν όχι έργα τέχνης, (αν είστε από τους αρνητές),
τουλάχιστον «αντικείμενα» απίστευτης αισθητικής αξίας. Που μας αναγκάζουν να
σταθούμε, επί τέλους, να σκεφτούμε, να οραματιστούμε, να γίνουμε ανθρώπινοι,
ίσως πραγματικά κατ’ εικόνα και ομοίωση του, κι όχι κακής ποιότητας αντίγραφα.
Πχ, ο πίνακας
«η σφαγή της Χίου», οι φωτογραφίες των μεγάλων φωτογράφων, πχ Ευγένιου Σμίθ, τα
μεγάλα έργα του κινηματογράφου, τα χαρακτικά έργα των Ελλήνων χαρακτών όπως του
Τζανετέα, Τάσσου, και άλλων που ίσως δεν έχετε ακουστά.
Σήμερα, το
2023 το πρόβλημα της στοιχειώδους αισθητικής παιδείας είναι τεράστιο! Αρκεί
μόνο να μπορείτε να βλέπετε γύρω σας, πραγματικά να βλέπετε κι όχι να
προσπερνάτε.
Ο κύριος
Β. Ραφαηλίδης στο βιβλίο του πολύ λογικά καταγράφει πως η πολιτική δεν έχει
ηθική και επομένως στερείται και αισθητικής. Άρα;
Έχω πει
και έχω γράψει αλλού πως είναι μέγας ο κίνδυνος να αρχίσουν να μας αρέσουν: το
θανατικό, η καταστροφή, ή βία, οι φωτιές, τα καμένα, τα σκουπίδια, η ασχήμια, η
βαρβαρότητα, το κιτς, ο εικονογραφημένος άνθρωπος, κλπ, κλπ. Ωστόσο, αρχίζουμε
σίγουρα να τα συνηθίζουμε, σιγά-σιγά!
Είδαμε
πάλι τα δάση μας αφημένα στην «ησυχία» τους και τη λησμονιά, όπως πάντα, δίχως
ουδεμία φροντίδα, να καίγονται. Γιατί;
Μα είναι
λάθος να λέμε καίγονται. Από μόνα τους;
Όχι
βέβαια, εκτός και είναι από κεραυνό. Όσο για τα καλώδια; Ποιανού είναι;
Τα δάση
μας είναι κυρίως πευκοδάση, και τα καίμε εμείς.
Γιατί απλά
προστατεύουμε τα απομονωμένα πεύκα μέσα σε μικρά οικόπεδα, και ιδιοκτησίες, και
δεν πατάμε ποτέ, μα ποτέ στο δασάκι δίπλα μας;
Το έζησα
πρόσφατα, δεν το έβγαλα από το μυαλό μου.
Απλά
σκέφτομαι πως εφαρμόζεται το αστικό δίκαιο και η κρατική βία όπου μας παίρνει,
και όταν δεν έχει πολιτικό κόστος.
Πρώτα θα
στενάξει ο πολίτης, θα βογκήξει ο τόπος, και όταν το πρόβλημα θα έχει θεριέψει θα
ξυπνήσει το γκουβέρνο.
Το μόνο
που τα φροντίζει και «καθαρίζει» τα δάση μας είναι η αυτανάφλεξη, κι αν είναι
πεύκα; Οι κάμπιες.
Άντε και
μερικοί ευαίσθητοι- κρυουλιάρηδες που ανάβουν τις φωτιές στα δάση Αύγουστο μήνα
με 40 βαθμούς, για να ζεσταθούν ντε,
καθώς λένε, και θέλουν να πιστέψουμε!
Πίστη! είναι άλλη μια λέξη με τεράστια
περιθώρια για ανάπτυξη σε βιβλία και διαλέξεις, και οράματα και κλπ…Έχουν χαθεί
ζωές στο όνομα κάποιας πίστης, έχουν γίνει πόλεμοι…έχουν καεί άνθρωποι στη
φωτιά για κάποια πίστη, ιδεολογία, ανακάλυψη (βλέπε θρησκευτικοί πόλεμοι, ιερή
εξέταση, Τορκεμάδα, κάψιμο βιβλίων, μαγισσών, και άλλα θεάρεστα ).
Τόσα
καμένα δάση, σε τόσα λίγα χρόνια, ούτε στους δυο παγκόσμιους πολέμους και τον
εμφύλιο δεν είχαμε στη χώρα μας.
Ε, κι αν
κάποιος βρει στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο, το καλοκαίρι δεν τέλειωσε…(όταν
έγραφα το κείμενο αυτό), απλά θέλουμε πλήρη στοιχεία = δεδομένα για να ξέρουμε
πόση φιλότιμη «εργασία» απόμεινε μέχρι τη πλήρη ερημοποίηση.
Έρευνες,
στατιστικές, δεδομένα: από όσα θυμάμαι, είναι ελάχιστες φορές που οι άνθρωποι
συμφώνησαν στα επίσημα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν. Ποιόν να εμπιστευτείς;
Όσο για τα
ανθρώπινα θύματα;
Να και μια
ιστορία.
Το 2006 ο
Έρικ Πιάνκα είχε πει σε παγκόσμιο
συνέδριο για το μέλλον της γης ότι
πρέπει να λιγοστέψουμε επειγόντως 80%, ή να μειώσουμε τη κατανάλωση 80%. Και
έγινε το σώσε! Έχουμε 2023 και το χάος είναι εδώ, αν μας λένε αλήθεια τα ΜΜΕ.
Εμείς οι
νεώτεροι, κάνουμε ότι μπορούμε: τρέχουμε οδηγώντας, , δεν κρατάμε αποστάσεις, δεν φτάνουμε ποτέ, ιώσεις, αλκοόλ, ναρκωτικά, σπορ, βία,
ανταγωνισμός, αισχροκέρδεια, ομπρέλες και ξαπλώστρες πρώτη σειρά στο κύμα
(Ιούλιος-Αύγουστος 2023)!
Ο θάνατός σου= η ζωή μου!
Ουπς, λίγο
έλειψε να μου ξεφύγει ο άνθρωπος.
Έχει ενδιαφέρον να ασχοληθείτε με αυτό το κορυφαίο δημιούργημα του ζωικού
βασιλείου…το «κατ’ εικόνα και ομοίωση».
Αυτό δεν το είπα εγώ… Είναι γραμμένο στη Παλαιά
Διαθήκη.
Η γραφή,
ανακαλύφθηκε το 3000 πΧ κατά τις ιστορικές έρευνες. Άρα;
Αλλά
σκέφτομαι: αν πραγματικά ομοιάζουμε στο δημιουργό μας, τότε δεν μπορεί, κάτι
είναι λάθος.
Ίσως μου
δόθηκε η λογική κατά λάθος.
Λέτε ο εδώδιμος
καρπός από το δέντρο της μηλιάς να ήταν πραγματικά η καταδίκη του ανθρώπου; Τόσο
απλά;
Αλλά
γιατί;
Ποιος
προσπάθησε να ομοιάσει, σε ποιον, είναι θέμα που ακόμη με απασχολεί εδώ και
χρόνια.
Δεν ξέρω
αν είναι εντελώς τυχαίο, που μερικοί νομίζουν πως είναι θεοί!
Θεός, να μια λέξη με πολλούς
εκπροσώπους. Θεός και θρησκεία! Κατά τρόπο περίεργο, δεν έχουν όλες οι
θρησκείες θεό, ή θεούς.
Προσωπικό, Απόρρητο, Δεδομένα: ο κάθε άνθρωπος είναι ένα μικρό κέντρο του κόσμου, του σύμπαντος λέω
εγώ.
Ο
άνθρωπος, βλέπει-κατανοεί σχεδόν τα πάντα (ανάλογα με τη μόρφωσή του) από τη
θέση που στέκεται.
Είναι
αδύνατο να ξέρει με βεβαιότητα ο άνθρωπος πως θα φαίνεται ο κόσμος στην άκρη του σύμπαντος, αφού
ευτυχώς, δεν φτάνει εκεί η χάρη του. Τα μέτρα υπολογισμού χρόνου και απόστασης
δεν είναι συμβατά με τη δική του μίζερη παρουσία.
Οι σκέψεις του και οι απόψεις του, ηθικές,
πολιτικές, θρησκευτικές, σεξουαλικές είναι προσωπικές και απόρρητες, συχνά αλλάζουν ανάλογα με τις γνώσεις και
την ενημέρωση, και το σημείο παρατήρησης.
-«Δώσε μου
τόπο να σταθώ και θα κουνήσω τη γη»!
Θα έλεγα
όμως να μη τολμήσει κανείς να δώσει τόπο σε κανένα άνθρωπο για να κουνήσει τη
γη γιατί θα είναι μέγα λάθος! Θα πρέπει να βγάλουν τον ΕΝΦΙΑ!
Τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που αφορούν κάθε τι προσωπικό
είναι νομικά και σχεδόν παγκόσμια προστατευμένα! Γίνεται ωστόσο πολύς λόγος για
αυτά.
Είναι; (νόμος, παγκοσμιοποίηση, προστασία).
Κι αν
είναι, γιατί κάποιοι ασχολούνται τόσο πολύ με το φακέλωμα και τη τεχνητή
νοημοσύνη, Ai.
Τοπωνύμια:
Για εισαγωγή έχω να πω ότι η προφορά ορισμένων λέξεων πόλεων, χορών, προσώπων,
περιοχών της γης, προϊόντων κλπ , ανάλογα και με τη γλώσσα που ομιλούμε,
ακούγονται με ιδιαίτερη γοητεία, έχουν μουσικότητα, τρομάζουν, ή απλά μας
ταξιδεύουν…
Πχ. Σουρινάμ, Τενερίφη, Μαδαγασκάρη, Καμπότζη,
Όλυμπος, Τασκένδη, Βερολίνο – Berlin, Φουτζιγιάμα, Χιροσίμα, Μαουτχάουζεν,
Μπάμπι-Γιάρ, Αραγωνία, Αστούριας, Καταλωνία, Γκουαντάναμο, Παταγωνία,
Γκουερνικά, Μακένζυ, Μισισιπής, Ζανζιβάρη, Χάϊλαντς, Ναγκασάκι, Σαμουράι,
Αργεντινή, Σικάγο, Καβασάκι, Ιζο Γκρίφο, Μάσταγκ, Τάγκο, Κουρδιστάν, Τοσκάνη,
Καρακόρουμ, Σιβηρία, Γη του πυρός, Νεραϊδοχώρι, Ανατολία, Βενετία, Ουρουγουάη, Ουγκάντα,
Σαμαρκάνδη, Φλωρεντία, Νάπολη, Νέα Ορλεάνη, Βαρκελώνη, Βαλένθια, Παλέρμο,
Σενεγάλη, Πίτκερν, Τζαμάικα, Βλαδιβοστόκ, Ουράλια, Σιβηρία, Νυρεμβέργη,
Έλσινορ, Ντουρούτι, Μπετόβεν, Καντίσνσκυ, Βίνσεντ βαν Κογκ, Όργουελ,
Βιτγκενστάιν, Στραβίνσκι, Μέρφι, Ασουρμπανιμπάλ, Μπούμερ, Νιερέρε, Γκαγκάριν, Χριστός, Μωάμεθ, Βούδας, Κουμφούκιος, Λούθηρος, Τρίκερι, Μακρόνησος,
Αλέξανδρος, κλπ, κλπ.
Καθόσαστε;
Πάρτε μολύβι και χαρτί.
Επικοινωνία, Γλώσσα, Έννοιες:
Άποψη, Βιβλία, Έργα τέχνης,
Κοινότητα, Σεβασμός
Κέντρο του κόσμου
Ιστορία, Μνήμη, Γνώση, Ανάμνηση
Μόρφωση, Εκπαίδευση , Ειδίκευση
Βιβλία (ΠΡ 08/2023)
Καταγραφή, Σύστημα, Πόροι, Πρώτες
ύλες
Χρήματα, Αποταμίευση, Πλήθος, Άτομο
Κόλαση, Παράδεισος, Θεός, Εωσφόρος
Κωδικοί, Δόγμα
Αισθητική, Σεβασμός
Ελευθερία, Δημοκρατία, Χρόνος,
Κενό, Σύμπαν, Χάος
Διαδοχή, Ευθύνη, Δίκαιο
Πραγματικότητα
Τοξικότητα
Ηρεμία
Άγχος
Σκέψη
Εργασία
Δουλεία
Βεβαιότητα
Περιορισμός, Προορισμός, Αρχή,
Τέλος
Έργο τέχνης, Δημιουργία
Σημείο χωρίς επιστροφή
Λεπτή κόκκινη γραμμή
Επιστροφή
Ταξίδι
Αγάπη, Πρώτη αγάπη, Έρωτας
Καλοσύνη
Αναλογίες
Προκατάληψη
Όρια
Εικόνα
Φωτογραφία
Τεχνητή νοημοσύνη
Εικονική πραγματικότητα
Έλεγχος
Ασυδοσία
Ωραίοι
Ξύπνιοι
Πονηροί
Λούμπεν
Λοάτκι
Άσχημο
Ωραίο
Αυτοί οι φίλοι που φύγανε
Οικογένεια
Αγέλη
Κεντρική επιτροπή
Καθοδήγηση
Δηλωσίας
Χαφιές
Προδότης
Οικονομολόγοι
Σοσιαλισμός
Ιστορία των πολιτικών θεωριών
Έννοιες - λέξεις - φιλοσοφία- γνώση
Νόμος, Δικαιοσύνη, Αναρχία
Έγκλημα και τιμωρία
Κάθαρση- Αρχαία Ελληνική τραγωδία
Γιάννης Γλυνός
16 12ου 2023
