Κοινή η τύχη, και το μέλλον αόρατο…

  

Μπήκαμε και στο 2022!

Covid-19, Delta, Omicron & ΣΙΑ, κλιματική αλλαγή, lock-down, ανταγωνισμοί, εντάσεις, βία, ΔΕΗ, και άλλα τινά, μας αλλάζουν τα φώτα συνεχίζοντας  τη παράδοση.  

Επέλεξα ένα ασήμαντο θεματάκι, μια λεπτομέρεια, για να εκτονωθώ εγγράφως.

«Τέλος των dSLR»?

Αγάπησα και υπηρέτησα τη φωτογραφία ως samurai, έτσι ολίγη ιστορία δεν βλάπτει.

Είναι απογοητευτικό, ταπεινωτικό, εξουθενωτικό να ανανεώνουμε αναγκαστικά τον εξοπλισμό κάθε τόσο. Προφανώς είχε ωριμάσει η μετάβαση από το φιλμ και τα χημικά, στη ψηφιακή τεχνολογία.

To 1996 όμως, κάποιος φίλος φωτογράφος είχε πληρώσει 6.000.000 δραχμές για μια «πρωτόγονη» ογκώδη dSLR με ανάλυση 1,3 Mpixels (17.400 €).

Ένα χρόνο μετά, κάποιος σκότωσε μια κορυφαία ρεφλέξ 35 χιλιοστών με το φακό της. Την αντάλλαξε μπροστά μου, στον ίδιο έμπορο, με κόμπακτ best seller εποχής με ανάλυση 2 Mpixels (τιμή βιτρίνας 500.000 δραχμές).

Σήμερα, αρχές του 2022, θα βρείτε στις αλυσίδες ερασιτεχνικές μηχανές με αναλύσεις από 12 ~24 Mpixels και κόστος 400-1200€.

Ωφελημένοι από τη ψηφιακή φωτογραφία βγήκαν οι πελάτες των φωτογράφων, διότι όταν φωτογράφιζα με φιλμ μεσαίου φορμά, χρέωνα 10.000-15.000 δραχμές/ λήψη (29-43€ σήμερα). Άκουσα πως  για ανάλογες εργασίες, οι φωτογράφοι παίρνανε το 2020 από 5€ έως -10€! Δεν γνωρίζω όμως αν αληθεύει.

Θυμάμαι τις συμμετοχές στις εκθέσεις Photokina από το 1998 και μέχρι το 2008. Οι κατασκευαστές, οι εκθέτες, οι αίθουσες και τα τετραγωνικά λιγόστευαν σε κάθε επόμενη έκθεση. Μεγάλοι κατασκευαστές οπτικών και φωτογραφικών τελικά απορροφήθηκαν από μεγάλους εμπόρους. Άλλοι χάθηκαν εντελώς.

Από το 1998 παρουσιάστηκαν  δειλά-δειλά οι πρώτοι Κινέζοι κατασκευαστές. Σήμερα, στις περισσότερες ψηφιακές συσκευές  θα βρείτε κάπου το : made in PRC. Η  Photokina έγινε αναμνηστική φωτογραφία το 2018, ο Covid την ανέβαλε και δεν ξέρω αν θα τη δούμε ξανά. Αλλά και ποιος να πάει; Να δει ότι απόμεινε;

Μεγάλα σε κυκλοφορία φωτογραφικά περιοδικά έκλεισαν, ή συγχωνεύτηκαν (2006-2008).

Συγκριτικές δοκιμές με όλες τις μηχανές της τρέχουσας παραγωγής δεν περνάνε από το πάγκο του ειδικού τύπου, δεν γίνονται γιατί αυτός ο τύπος καταποντίστηκε. Τι πραγματικά κάνουν οι ερασιτεχνικές μηχανές κανείς δεν μπορεί να μάθει παρά μόνον όταν αγοράσει μια μηχανή. Η γνώση των τεχνικών χαρακτηριστικών δεν αρκεί αν θέλει κάποιος να εξαντλήσει την ποιότητα των φωτογραφιών της νέας του μηχανής.

 Ακόμη και τα ψηφιακά ΜΜΕ (W.W.W.) περιόρισαν δραματικά τις πληροφορίες για το imaging και τα προϊόντα του. Απόμειναν λιγοστές διαφημίσεις, οι έρευνες best price, και οι δήθεν «διαρροές».

Οι μεγάλες αλυσίδες δεν έχουνε ειδικούς για τα φωτογραφικά, αναγκαστικά έχουν πωλητές που ενημερώνουν τους χρήστες για τα τεχνικά χαρακτηριστικά.

Λίγοι φωτογράφοι έμειναν όρθιοι, άλλοι είναι στον άσσο από έλλειψη αναθέσεων, περιουσίες χάθηκαν σε εξοπλισμό (προβολείς, φλας, εκτυπωτές κλπ) που κανείς δεν θέλει πλέον. Από τα ειδικά καταστήματα φωτογραφικών ελάχιστα απόμειναν.

Η τραγωδία των φωτογράφων άρχισε με το πέρασμα στη ψηφιακή εποχή.

Η τεχνολογία αυτή έγινε ένα τέρας που τρέφεται από τους υποταγμένους στον ανταγωνισμό, την απληστία και τις προσταγές του marketing. Η φωτογραφία έγινε τμήμα του imaging, και προήχθη σε τέχνη, και με το νόμο. Ο φωτογράφος αναβαθμίστηκε σε χρήστη.  Η ανάλυση αισθητήρα έφτασε στα κινητά τηλέφωνα σε νούμερα απίστευτα αλλά και άχρηστα, παρασύροντας και τις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές. Σήμερα τα προβλήματα μας δείχνουν πόσο τις είχαμε υπέρ-εκτιμήσει. Οι μπαταρίες πχ, έχουν ζωή το πολύ 3 χρόνια, τα ηλεκτρονικά και οι φακοί σε αφήνουν στη μέση της εργασίας. Οι μηχανές δεν μένουν από κλείστρο και πολλά κλικ, αλλά για λόγους «καθαρά συναισθηματικούς» και σκόνες στον αισθητήρα.

Έχω ήδη αρκετές  ψηφιακές μηχανές που τις έβαλα στην «ναφθαλίνη» λόγω ανάλυσης. Το τραγικό είναι πως οι περισσότερες μετά από 5-6 χρόνια «ύπνου» δεν ξύπνησαν ποτέ! .

Με το ότι «σκέπτονται» τώρα να μην εξελίξουν άλλο τις dSLR, γιατί είναι λένε, τέλειες, κάτι θέλουν να μας πούνε;

Για να μη μείνουν πίσω στη τεχνολογία όσοι samurai δεν αγόρασαν, ετοιμάζονται για mirorless. Κι ας μην είναι ιδανικές για όλες τις λήψεις.

Σε ένα επάγγελμα με τεράστια εξειδίκευση, με παράδοση στις ειδικές κατασκευές και τις ειδικές  φωτογραφίσεις, όλες οι φωτογραφικές μηχανές κάποια στιγμή θα χρειαστούν σε κάποια εργασία. Ακόμη και οι εντελώς χειροκίνητες για φιλμ θα έρθει ώρα που θα χρειαστούν σε κάποια ειδική φωτογράφιση.

Φωτογράφοι, Covid-19 και συναφή νέα

Η πρόσφατη διαμαρτυρία των φωτογράφων μας για την δραματική οικονομική κατάσταση και τους περιορισμούς λόγω του covid και μεταλλάξεων «διέφυγε της προσοχής» των ΜΜΕ.

Έχουν πληγεί σοβαρά όμως όλες οι επιχειρήσεις, όχι μόνο οι φωτογράφοι.

Οι εργαζόμενοι νέοι μας, είναι πλέον μια αδικοχαμένη γενιά με απρόβλεπτες συνέπιες για το μέλλον της χώρας.

Η λέξη αποταμίευση για τους νέους μας έχει διαγραφεί από το λεξιλόγιο.

Οι αισιόδοξοι θα πουν πως: όλα θα επανακάμψουν, υπάρχει αρκετός άδειος-έρημος χώρος σε αυτή τη γη για να ζήσουνε ακόμη αρκετά δις. Ας πάνε λοιπόν εκεί.

Ναι, αλλά τι θα τρώνε; Σόγια μόνον; Μιλάνε πλέον για σογιαλισμό!

Και με τις πρώτες ύλες τι θα γίνει;

Εμείς στην Ελλάδα, έχουμε υπογεννητικότητα, και λιγοστεύουμε κατ’ έτος. Θα μείνουμε για πάντα μακάριοι και large!

Εκδικείται η φύση λένε τώρα, αλλά θα σωθεί λέω εγώ μονάχα αν ο άνθρωπος περιορίσει τις δραστηριότητές του, ή μετακομίσει σε άλλο πλανήτη.

Τι νόημα έχει αν σταματήσει να παράγει και να λειτουργεί ο άνθρωπος κινητήρες εσωτερικής καύσης, όταν δεν θα έχει που να θάψει τις μεγάλες μπαταρίες  ηλεκτροκίνησης;

Όσο για τη φωτογραφία; Όταν ζητάνε ολοένα περισσότερα από αυτό που δεν  έχει και δεν είναι, επιταχύνουνε το τέλος της.

Το ποτάμι δεν επιστρέφει και εγώ συνεχίζω με τη φωτογραφία που έμαθα και αποδέχτηκα στα 18 μου χρόνια. Όμως σήμερα είμαι είδος προς εξαφάνιση.

Όχι, δεν θέλω mirorless. 'Ασπρη ημέρα ήθελα, αλλά όχι και έτσι. Πάει και η Ελπίδα...

 

Γιάννης Γλυνός