Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Φωτογραφία για… τεμπέληδες.



"Αν κάποια στιγμή θελήσεις να εργαστείς, είσαι μάλλον άρωστος. 
Ξάπλωσε και ηρέμησε, μέχρι να σου περάσει η αδιαθεσία".

Αναρωτιέμαι, υπάρχει περίπτωση ένας «τεμπέλης» να γίνει φωτογράφος;
Κι αν ναι, τι πρέπει να γνωρίζει;
Πρέπει να μάθει;
Πως θα μάθει ότι χρειάζεται;
Χρειάζεται να μάθει μόνο τα βασικά;
Βασικά έχω καταλάβει, το έχω δει, το έχω διαπιστώσει, πως ο τεμπέλης είναι έξυπνος και προσπαθεί με το λιγότερο κόπο να πετύχει τα πλέον άρτια αποτελέσματα.
Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ένα πράγμα από την αρχή, πριν γίνει παρεξήγηση. Οι τεμπέληδες, είναι έξυπνοι. Είναι περισσότερο έξυπνοι από τους άλλους, και βρίσκουν τρόπους να κάνουν με λιγότερη προσπάθεια, λιγότερες κινήσεις, σχεδόν τα πάντα, αλλά όχι πάντα.
Αν δεν υπήρχαν οι τεμπέληδες, ακόμη θα ζούσαμε σε σπηλιές, στη λίθινη ίσως  εποχή. Όλες οι μικρές-μεγάλες εφευρέσεις έγιναν από έξυπνους τεμπέληδες. Δίχως κάτι να τους κινεί το ενδιαφέρον δεν κάνουν σχεδόν τίποτα, θα βρουν τρόπο να ξεφύγουν όσο κι αν άλλοι τους στριμώξουν.
Οι τεμπέληδες, σκέπτονται, αλλά ίσως δεν το δείχνουν. Συχνά η στάση τους δημιουργεί προβλήματα στους άλλους γύρω τους, που «σκοτώνονται στην δουλειά», αλλά σκέπτονται λιγότερο και δύσκολα εφευρίσκουν  τρόπους να κάνουν τη ζωή τους και τη δική μας ποιο εύκολη.
Με αυτές τις σκέψεις ας δούμε λοιπόν τι πρέπει να γνωρίζει ο τεμπέλης φωτογράφος.
Εφόσον του «κόβει», θα πρέπει να μάθει τα πάντα για τη φωτογραφία.
Θα πρέπει να βάλει κάποιους στόχους αρχικά για το είδος ή τα είδη που του ταιριάζουν ποιο καλά στην εξυπνάδα του και στη τεμπελιά του.
Λογικό δεν ακούγεται;
Για να βρει κανείς τι του πάει ποιο καλά από φωτογραφική άποψη, αρκεί μια έρευνα στο διαδίκτυο για να ανακαλύψει τα είδη φωτογραφίας που μπορεί να του αποφέρουν ίσως και κάποιο κέρδος, ή τα είδη που δεν απαιτούν ακριβό εξοπλισμό, ή που δεν απαιτούν τεράστιες προσπάθειες, δηλαδή κουβάλημα κυρίως.
Επειδή τα πάντα είναι ρευστά σήμερα, τίποτα από όλα αυτά που θα μάθει δεν είναι σίγουρο ότι θα χρειαστούν και θα αντέξουν στο πέρασμα του χρόνου. Για παράδειγμα, σήμερα δεν υπάρχουν πλέον πολλές ευκαιρίες να ζήσει κανείς από τη φωτογραφία. Οι ανατροπές είναι τεράστιες και συχνές.
Έτσι ο τεμπέλης φωτογράφος θα χρειαστεί όλη του την εξυπνάδα και για να επιβιώσει. Όσο ποιο τεμπέλης είναι δε, τόσο ποιο πολύ θα χρειαστεί να προσφύγει στις «έτοιμες γνώσεις» των άλλων. Αυτό σημαίνει περισσότερη μελέτη για να μάθει τουλάχιστο τη βασική τεχνική της φωτογραφίας.
Αν δεν ασχοληθεί με τη φωτογραφία εντατικά, δηλαδή αν δεν πάρει πάρα πολλές φωτογραφίες τις οποίες θα κρίνει και θα επανεξετάζει κατά διαστήματα, κι αν δεν του γίνει δεύτερη φύση η τεχνική, και ο πειραματισμός, τα περιθώρια να επιβιώσει ως φωτογράφος είναι ελάχιστα. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την αρχική προσμονή πως ο τεμπέλης μπορεί με ελάχιστη προσπάθεια να γίνει φωτογράφος, κι ακόμη ποιο δύσκολα να γίνει καλός φωτογράφος.
Για το τεμπέλη φωτογράφο, η αρχή είναι απλή και σύντομη, δεν έχει κόπο.
R.T.F.M.
Διάβασε δηλαδή το… εγχειρίδιο. Όμως ελάχιστες πλέον φωτογραφικές μηχανές συνοδεύονται από εκτεταμένες οδηγίες χρήσης. Και αυτό γίνεται για δυο λόγους.
Οι φωτογράφοι δεν διαβάζουν τις οδηγίες χρήσης και τα τεχνικά χαρακτηριστικά (βαριούνται, ή βιάζονται), έτσι οι κατασκευαστές κάνουν οικονομία στο χαρτί και δεν τυπώνουν βιβλιαράκια.
Η τα τυπώνουν σε μικρές σελίδες, έτσι που δεν διαβάζονται. Άσε που οι κατά Γούγλε μεταφράσεις από Κινέζικα σε Ελληνικά, σπάνε κόκαλα.
Φωτογραφικά όμως βιβλία υπάρχουν πλέον πάρα πολλά, Αγγλικά και Ελληνικά.
Ο τεμπέλης φωτογράφος μπορεί άνετα, από το σπίτι του να διαβάσει, να μάθει, να δει έτοιμα παραδείγματα και να γλυτώσει χιλιάδες ώρες και κόστος σε φιλμ, χημικά, χαρτιά, σκοτεινό θάλαμο αφού η φωτογραφία είναι ψηφιακή.
Θα χρειαστεί να ασκήσει τη μνήμη του όμως. Όντας τεμπέλης, στο σύνολο της φωτογραφικής του ζωής, το πλέον πιθανό θα είναι να λάβει πολύ λιγότερες φωτογραφίες από  άλλους «προκομμένους και ακούραστους» συναδέλφους. Γενικά οι τεμπέληδες θα πάρουν τις εντελώς απαραίτητες φωτογραφίες. Σιγά που θα κάτσουν να σκάσουν.
Το ότι οι περισσότεροι σύγχρονοι φωτογράφοι «καίνε» ένα κλείστρο κάθε 3-4 χρόνια, δεν σημαίνει ότι πήρανε και περισσότερες ψαγμένες φωτογραφίες.
Ένα κλείστρο αντέχει ανάλογα με τη κατασκευή του από 50.000 έως 150.000 κύκλους (κλικ). Μερικές φορές φτάνει και το 1.000.000 κλικ, αλλά η εγγύηση σταματάει στα 150.000 για το ποιο καλό κλείστρο. Έτσι η βασική φωτογραφική μηχανή του καθώς πρέπει τεμπέλη φωτογράφου σπάνια θα μείνει από κλείστρο.
Έχω δει φωτογράφους να επιστρέφουν από ένα γάμο με 2.500 ψηφιακές λήψεις. Αυτό το κλείστρο θα γεράσει πολύ γρήγορα και από εκεί και πέρα δεν θα είναι αξιόπιστο.
Έχω την αίσθηση ότι ένας φωτογράφος σήμερα σε 5 χρόνια έχει πάρει πολλαπλάσιες ψηφιακές φωτογραφίες, όχι κατ΄ ανάγκη απαραίτητες, σε σύγκριση με ένα που φωτογράφιζε με φιλμ μέχρι που τα παράτησε λόγο γήρατος.
Δεν μετράει όμως η ποσότητα, αλλά η ποιότητα. Σε ποσότητα, ίσως ο τεμπέλης υστερεί. Δεν υστερεί σε ποιότητα, κάτι που και πάλι το έχω δει με τα μάτια μου (έχω πολύ καλούς φίλους φωτογράφους που συχνά βαριούνται).
Ο τεμπέλης φωτογράφος σήμερα θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για το γεγονός πως θα χρειαστεί και επί πλέον χρόνο για να ασχοληθεί με το ψηφιακό μέρος της φωτογραφίας και ότι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή: επεξεργασία, αποθήκευση, εξασφάλιση, διατήρηση του εξοπλισμού σε καλή κατάσταση, ταχύτερη απαξίωση του εξοπλισμού. Μπορεί η φωτογράφηση να διαρκέσει 2 και 3 ώρες και η επεξεργασία των επιλεγμένων από τις 2.500 μερικές ημέρες. Για τη φωτογράφιση, θα τα καταφέρει, για την επεξεργασία λίγο χλωμό να αφιερώσει τόοοσες ώρες.
Έτσι λοιπόν αδέλφια μου τεμπέληδες, προσέξτε περισσότερο τι τραβάτε και πως.
Ακούω συχνά να διαμαρτύρονται φωτογράφοι για το ότι η δική τους μηχανή γράφει 8 καρέ το δευτερόλεπτο και πως δεν τους αρκούν ούτε τα 10!
Ε, καλά, πάρτε κινηματογραφική, αλλά θα βαρεθείτε να διαλέγετε μετά τα καρέ. Και αυτό δεν το θέλετε. Γιατί αν το θέλετε, δεν θα είσαστε πραγματικοί τεμπέληδες.
Ο τεμπέλης φωτογράφος, πρέπει να ρυθμίζει και να χειρίζεται τη φωτογραφική του δίχως κόπο, με κλειστά μάτια, να μην τον απασχολεί με τι στοιχεία θα τραβήξει, αλλά τι θα τραβήξει και μετά να κάνει μηχανικά και αυτόματα τις ρυθμίσεις. Δεν χρειάζεται να σκοτωθεί στη δουλειά!
Ο τεμπέλης φωτογράφος, πρέπει να έχει μια μηχανή ούτε πολύ βαριά, ούτε πολύ ογκώδη, αλλά αποτελεσματική και γρήγορη. Δεν χρειάζεται πολλούς φακούς, ένα ή δυο, αλλά πολύ καλούς. Με τη ψηφιακή δεν πρέπει να αλλάζουμε συχνά φακούς γιατί η σκόνη είναι πανταχού παρούσα. Ο τεμπέλης σίγουρα δεν θέλει να ασχοληθεί και με το επισφαλές καθάρισμα του αισθητήρα.
Ο τεμπέλης φωτογράφος, σπάνια θα πάρει τρίποδο μαζί του. Κι αν το πάρει, με πρώτη ευκαιρία θα το παρατήσει. Κι ας είναι και ελαφρύ. Σας μιλάω εκ πείρας…
Ο τεμπέλης φωτογράφος θα πρέπει να γνωρίζει άριστα τα αποθέματα φυσικής  αντοχής και υπομονής του, γιατί πέρα από αυτά θα κάνει βλακείες και οι φωτογραφίες θα το δείχνουν. Και το γνωρίζει.
Ο τεμπέλης φωτογράφος, δεν πρέπει να είναι τεμπέλης σε ότι έχει σχέση με την επιλογή χρόνου και σημείου για τη ποιο καλή φωτογραφία. Και αυτό γιατί ποτέ δεν θα έχει δεύτερη ευκαιρία στο χώρο και το χρόνο για να κάνει το ίδιο. Αυτό το γνωρίζει και προβλέπει τις κινήσεις του και προσέχει… τα ρεύματα.
Ο τεμπέλης φωτογράφος, αν φωτογραφίζει για το κέφι του, δεν βαριέται. Αν αντίθετα πρόκειται για πληρωμένη εργασία, θα αρχίσει να «κλωτσάει» και να γκρινιάζει, φανερά ή κρυφά, μέχρι να τελειώσει την φωτογράφιση.
Ο «τεμπέλης» φωτογράφος θα εκπλαγεί αρχικά όταν παρασυρμένος από τη φωτογραφική δημιουργία, θα διαπιστώσει πως για το διάστημα που δημιουργούσε, το πνεύμα του υπερίσχυσε της φθαρτής ύλης του σώματος με αποτέλεσμα ο χρόνος και ο κόπος να εξαφανισθούν, για να επανέλθουν μόλις καταλάβει πως ό,τι είχε να γίνει, έγινε.
Ζήτω οι τεμπέληδες φωτογράφοι λοιπόν.
Δεν κάνω πλάκα. Κουράστηκα!

Γιάννης Γλυνός

Δεν υπάρχουν σχόλια: